Το Βουλγάρικο Κυριακάτικο Σχολείο “Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος” στην Αθήνα είναι το μέρος όπου ένας Βούλγαρος του εξωτερικού μπορεί να αισθανθεί σαν στο σπίτι του. Εκεί συνάντησα δασκάλους που με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου, πιστεύοντας σε μένα και στα όνειρά μου. Χωρίς τη βοήθειά τους, το όνειρό μου θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο να πραγματοποιηθεί – να σπουδάσω ιατρική στη Βουλγαρία. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, συνάντησα πολλά ενδιαφέρων άτομα εκεί και βρήκα πραγματικούς φίλους!

- Teodor Slavchev (student)

Το  Βουλγάρικο Κυριακάτικο Σχολείο “Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος” στην Αθήνα είναι το μέρος όπου κάθε Βούλγαρος που μόλις έχει έρθει συναντά την τοπική βουλγαρική κοινότητα. Οι υπέροχοι δάσκαλοι δεν είναι μόνο δάσκαλοι, αλλά και μέντορες και φίλοι του καθενός μας, καθοδηγώντας μας σε κάθε πρόβλημα  της καθημερινότητας που η μοίρα μας δημιουργεί . Εκτός από τη διατήρηση της βουλγαρικής ταυτότητας και κουλτούρας σε  κάθε παιδί, η ομάδα του Βουλγάρικου Κυριακάτικου Σχολείου, μπορεί να βοηθήσει με οποιοδήποτε πρόβλημα στη ζωή της ξενιτιάς. Πάντα θα στραφώ προς την υπεύθυνη καθηγήτρια πρώτα προτού καν σκεφτώ να καλέσω την πρεσβεία, τον λογιστή ή την Αστυνομία. Είτε έχω οικονομικό πρόβλημα, είτε ψάχνω για δουλειά, χόμπι, πρόβλημα εγγράφου ή οικογενειακό δράμα, οι εκπαιδευτικοί ήταν πάντα εκεί. Οι πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες, τόσο για παιδιά όσο και για ενήλικες, είναι διαθέσιμες σε όποιον θέλει να γνωρίσει τη βουλγαρική κοινότητα και τον πολιτισμό. Εκτός από την άμεση σύνδεσή του με το σχολείο, όποιος θέλει να διατηρήσει το βουλγαρικό πνεύμα μπορεί να συμμετάσχει με τους συμπατριώτες μας στον τομέα του λαϊκού τραγουδιού και του χορού, του θεάτρου και της τέχνης. Στο Βουλγάρικο Κυριακάτικο Σχολείο είμαι στο σπίτι μου, από όπου και αν κατάγομαι, η καθηγήτρια μου είναι καλή μου φίλη, στην οποία, με ένα φλιτζάνι καφέ, μπορώ να μοιραστώ τα πάντα.

- Henry Eilers and Ivaylo Georgiev (students)

Η κόρη μου αποφάσισε εθελοντικά να μάθει βουλγαρικά σε ένα κυριακάτικο σχολείο στην Αθήνα. Φυσικά, ήμουν πολύ χαρούμενη . Τότε αποφάσισα ότι θα ήταν κάτι “της στιγμής” , επειδή ήταν ήδη πολύ απασχολημένη στο σχολείο, και ο δρόμος μέχρι το κέντρο με τις δημόσιες συγκοινωνίες είναι περίπου μιάμιση ώρα. Έναρξη της σχολικής χρονιάς … Λουλούδια, πολλά λουλούδια, μουσική, χαιρετισμούς, ποιήματα, η βουλγάρικη σημαία , μαθητές και γονείς ντυμένοι επίσημα, φωτογραφίες, κάμερες, χαμόγελα, πολλά χαμόγελα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το παιδί έβλεπε κάτι τέτοιο. Τα μαθήματα ξεκίνησαν. Μια Κυριακή πέρασε, μετά άλλη μια και πολλές άλλες. Λοιπόν, λέω στον εαυτό μου, ως εδώ ήμασταν,. Θα κουραστεί, θα βαρεθεί. Τίποτα τέτοιο. Πήγαινε με ενθουσιασμό. Την ρωτούσα τι της αρέσει και τι δεν της αρέσει. Δεν της αρέσει που είναι μακριά. Της αρέσει ότι είναι μαζί με φίλους, που νιώθει αγαπημένη και σεβαστή και …: “Κάθε φορά που έχω την αίσθηση ότι έχω πάει σε συγγενείς, σε κοντινούς ανθρώπους από την Βουλγαρία”. Στη Βουλγαρία !!! Το Βουλγάρικο Κυριακάτικο Σχολείο “Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος,  είναι ένα κομμάτι της Βουλγαρίας !!! Εκεί τα παιδιά μας μελετούν στη μητρική τους γλώσσα, την ιστορία, την γεωγραφία, τον πατριωτισμό. Και όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι γονείς. Κυρία Νίτσεβα, σας ευχαριστώ που το παιδί μου βρήκε ανάμεσά σας όχι μόνο καθηγητές και συμμαθητές, αλλά φίλους! Η αγάπη, η καλοσύνη και η ανθρώπινη στάση είναι πολύ πιο πολύτιμα από όλες τις γνώσεις στον κόσμο.

- Mira Karayani (parent)

 

 

Πριν από 5 χρόνια ήμουν στο ίδιο κτίριο …

Τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Ήμουν στο μέρος όπου κάθονται τώρα τα παιδιά, την θέση μου ως δασκάλου την είχαν άλλοι άνθρωποι, υπέροχοι άνθρωποι. Με δίδαξαν να τολμάω! Έτσι, 5 χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από το Βουλγάρικο Κυριακάτικο Σχολείο “Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος”, στέκομαι πάνω στον πίνακα και μπροστά μου κάθονται μικρά και λίγο μεγαλύτερα παιδιά που με κοιτάζουν με αγάπη και αθωότητα. Αυτά τα παιδιά θέλουν να μοιράζονται σκέψεις, να δίνουν και να λαμβάνουν αγάπη. Δεν υπάρχει άλλη αγάπη που να συγκρίνεται με αυτή ενός παιδιού …

Το να διδάσκεις σημαίνει να έχεις κίνητρα και να μπορείς να επηρεάζεις.

Τα παιδιά μπορούν να σου δώσουν αγάπη και ελπίδα. Ελπίδα – πως υπάρχουν ακόμα καλοί άνθρωποι, αγνές ψυχές. Τίποτα δεν συγκρίνεται με τις ειλικρινείς αγκαλιές τους, τις λεπτές φωνές τους όταν λένε “κυρία …”, να τους κάνεις να σηκώσουν το χέρι τους και να σου δώσουν μια απάντηση.

Θέλω να ευχαριστήσω την κα Μίμι Νίτσεβα για την ευκαιρία να κάνω την πρακτική μου στο Βουλγαρικό Κυριακάτικο Σχολείο “Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος”,  της Αθήνας. Αυτό το σχολείο και αυτοί οι δάσκαλοι με δίδαξαν να μην φοβάμαι και να προσπαθώ πάντα για το καλύτερο …

Τους ευχαριστώ όλους από την καρδιά μου!

- Slavena Karayani (ex-student and practicant)